GroenLinks blijft zich zorgen maken over de jeugdzorg in Almere die per 1 januari 2015 de verantwoordelijkheid is van de gemeente. Naast dat we vele bezorgde geluiden horen van bewoners en instellingen, heb ik persoonlijk ook van dichtbij meegemaakt waar de zorg voor jeugd hapert.

Voor mijn buurvrouw probeerde ik onlangs contact op te nemen met Samen Veilig Flevoland, voorheen bureau Jeugdzorg. De oudste zoon van mijn buurvrouw die net als zijn twee jongere broertjes op het speciaal onderwijs zit, is thuis onhandelbaar, heeft problemen op school en is onlangs ook in aanraking gekomen met de politie. Mijn buurvrouw spreekt zelf slecht nederlands en heeft duidelijk hulp nodig met haar zoon, maar zelf weet ze niet waar ze deze halen kan.

Omdat ook ik me ernstig zorgen maak over het gezin probeer ik met Samen Veilig Flevoland een afspraak te maken. Maar dat gaat op zijn zachts gezegd niet eenvoudig. Na twee maal een toezegging te hebben gehad om snel te worden teruggebeld, krijg ik na ruim een week een telefoontje van een medewerker die mij ervan probeert te overtuigen toch zeker geen melding te doen over dit gezin. Op haar advies probeer ik daarom via het telefoonnummer 14036 contact op te nemen met het wijkteam. Ook hier krijg ik de belofte binnen 5 dagen te worden teruggebeld door de jeugdwerker. Maar na een week wachten is er wederom nog geen contact geweest. Weer belde ik met 14036 waar me rustig werd meegedeeld dat er nog geen actie was ondernomen. 

Een dag later is er een bijeenkomst over het sociaal domein waarbij ik een ambtenaar aanspreek over het moeizame contact met Samen Veilig Thuis en het wijkteam. Ik vertel haar kort over het gezin en spreek mijn zorgen uit over de hun veiligheid en het afglijden van de jongen in de criminaliteit. En ja hoor, een dag later ontvang ik direct een email dat er contact is gezocht door een hulperverlingsinstantie met het gezin.

En hoewel ik van mijn buurvrouw hoor dat de hulpverlening niet helemaal goed aansluit bij haar vraag, ben ik blij dat dit gezin nu in ieder geval wel hulp krijgt. Ik maak me echter enorm zorgen over de gezinnen en kinderen in Almere die ook hulp proberen te zoeken, maar die niet een ambtenaar kunnen aanspreken over hun situatie. Hoe lang moeten zij wachten op hulp? Komen zij wel door de telefonische barrière heen? Of geven ze op?

Erkennen dat je hulp nodig hebt en daadwerkelijk hulp zoeken zijn twee moeilijke stappen. Wanneer je dan de stap zet om hulp te zoeken, moet het gemakkelijk zijn om daadwerkelijk een hulpverlener te spreken.  Wanneer een hulpverleningsproces al start met moeizaam contact en het niet nakomen van afspraken door instanties, wat voor start heeft zo'n proces dan? Is er dan nog het wel het broodnodige vertrouwen in de hulpverlening?

Ik vind het in ieder geval geen wonder dat de gemeente eerder met trots melde dat het aantal aanmeldingen voor jeugdzorg gedaald is. Nu ik dit zelf heb meegemaakt begrijp ik wel waarom!

Gelukkig heeft de gemeente door dat de bereikbaarheid van Samen Veilig Flevoland sterk te wensen overlaat. Vanaf 1 januari 2016 is er daarom een nieuw registratiesysteem dat moet zorgen voor een beter intern werkproces. Uiterlijk 1 januari zal Samen Veilig Flevoland 24 uur per dag bereikbaar zijn. Er worden meer mensen aangenomen om alle meldingen te kunnen verwerken . Ook is het duidelijk dat er 2,1 miljoen euro nodig is om de acute problemen in de jeugdzorg op te lossen. Meer kinderen hebben een plek nodig in een instelling en er is een groot tekort aan pleeggezinnen.

Wethouder Peeters zegt dat de transitie van de jeugdzorg en de kwaliteit van de zorg niet ter discussie staat. Ik zal voor GroenLinks de jeugdzorg kritisch blijven volgen en zorgen dat de wethouder zich aan zijn belofte houdt.

Zoubida Bouljhaf